_edited.png)
15 jaar voor één opdrachtgever gewerkt: toch geen arbeidsovereenkomst
- vanderburgjuristen
- 7 jul
- 2 minuten om te lezen
📆 Uitspraak: 26 juni 2025
📌 Zaaknummer: 11624324 / RP VERZ 25-50247
Inhoudsopgave
Wat was er aan de hand?
Een webdeveloper werkte sinds 2002 voor De Unie van Waterschappen. Eerst in loondienst, maar vanaf 2010 via zijn eigen eenmanszaak. Tientallen contracten volgden, en uiteindelijk liep de samenwerking via een broker.
Toen de opdracht in 2025 niet werd verlengd, claimde de developer alsnog een arbeidsovereenkomst – met terugwerkende kracht. Hij eiste onder meer:
✅ een transitievergoeding
✅ schadevergoeding wegens onregelmatige opzegging
✅ €180.000 aan billijke vergoeding
✅ betaling van gemiste vakantietoeslagen
De juridische kernvraag: arbeid of opdracht?
De centrale vraag: was sprake van een echte overeenkomst van opdracht, of werkte deze man in werkelijkheid als werknemer?
Deze vraag wordt juridisch beantwoord met de zogeheten kwalificatiemethode uit het Deliveroo-arrest (HR 24 maart 2023, ECLI:NL:HR:2023:443). De rechter kijkt daarbij niet naar de ‘bedoeling’ van partijen, maar naar de feitelijke uitvoering van het werk.
➤ Als de uitvoering voldoet aan de definitie van een arbeidsovereenkomst (artikel 7:610 BW), dan ís het ook een arbeidsovereenkomst – ook al noemen partijen het anders.
📚 Welke criteria hanteert de rechter?
De rechtbank toetste aan de 9 gezichtspunten uit het Deliveroo-arrest. Enkele opvallende conclusies:
✅ Er was geen gezagsverhouding: de webdeveloper bepaalde zijn eigen uren en werkwijze.
✅ Hij mocht zich laten vervangen (al deed hij dat nooit).
✅ Hij factureerde mét btw, droeg zelf belasting af en onderhandelde over tarieven.
✅ Hij werkte ook voor andere opdrachtgevers.
✅ Zijn werk was ondersteunend (websitebeheer), maar geen kerntaak van De Unie.
De kantonrechter: "Partijen hebben zich gedragen als opdrachtgever en opdrachtnemer, niet als werkgever en werknemer."
De uitspraak: geen arbeidsovereenkomst, dus geen vergoeding
De rechter concludeert dat geen sprake was van een arbeidsovereenkomst. Daarom werd alle loon-, schade- en ontslagvergoedingen afgewezen. De man moet zelfs ruim €2.400 aan proceskosten betalen aan beide verwerende partijen.
Belang voor ondernemers en ‘zzp’ers’
Deze zaak is belangrijk voor:
❗ Ondernemers die langdurig voor één opdrachtgever werken
❗ Bedrijven die langdurig dezelfde zzp’er inzetten
❗ Opdrachten waarbij geen duidelijke grens is tussen inhuur en loondienst
Een papieren ‘overeenkomst van opdracht’ biedt geen bescherming als de uitvoering feitelijk op loondienst lijkt. Maar het omgekeerde geldt ook: noem je iets geen loondienst, maar blijkt dat ook niet uit de feiten? Dan verlies je je rechten op loon en ontslagbescherming.
Zelf in een schijnzelfstandige situatie?
Werk je al jaren voor één opdrachtgever, zonder echt zelfstandig te zijn? Of wil je juist voorkomen dat jouw bedrijf risico loopt op naheffingen, loondoorbetaling of vergoedingsclaims?
Bij Van der Burg Juristen:
Analyseren wij jouw positie onder de Wet DBA
Beoordelen we of er sprake is van schijnzelfstandigheid
Voorkomen we juridische verrassingen
Opmerkingen